با ایجاد شهرها مواد غذایی پیوسته از مزارع به شهرها منتقل می گردد.در کشورهای شرقی مقدار مواد غذایی که به صورت زباله به مزارع برمی گردد نیز قابل توجه است.متاسفانه در برخی کشورها مازاد مواد غذایی که به شهرها می آید به جای آنکه به مزارع برگشت داده شود عمدتا به نهرها و رودخانه ها ریخته میشود.در نتیجه برای جبران مواد غذایی از کودهای شیمیایی استفاده می گردد.در هر حال با افزایش قیمت کودهای شیمیایی تمایل مردم در برگشت بقایای مواد غذایی به مزارع و استفاده مجدد از آن فزونی یافته است.یکی از راههای مبارزه با اثرات نامطلوب زباله ها تبدیل آنها به کود است. با تجزیه بقایای آلی (زباله ها ) توسط ارگانیسمها, این مواد به موادی غنی( کمپوست )تبدیل می شوند.
کمپوست به دست آمده از زباله آلی , حاوی مقدار فراوانی عناصر معدنی بوده که پاره ای از آنها برای رشد گیاهان ضروریست . مهمترین این عناصر عبارتند از بر, روی , مس , منگنز , مولیبدن , کبالت به علاوه عناصر عمده دیگر که عبارتند از : نیتروژن , پتاسیم , گوگرد , کلسیم ,منیزیم .
بیوکمپوست غنی از مواد هوموسی است و در افزایش رشد گیاه موثر است.همچنین آب را به مقدار زیاد در خود نگه می دارد و عناصر غذایی مورد نیاز برای رشد گیاه را فراهم می کند. از بیو کمپوست می توان به جای کود در کاشت گل و گیاه زینتی ,سبزیکاری,چمن کاری و ... استفاده کرد.مصارف دیگر آن عبارتند از:
به جای مواد پرکننده در تراشه های ساختمانی, به جای مواد جانبی در کارخانه های آجر سازی برای بلوک های تو خالی یا متخلخل , به جای عایق صدا (آکوستیک ) در ساختمان ها , به عنوان بیوفیلتر در کارخانه های تهیه کمپوست , رفع بوی لاشه حیوانات در دامداری ها و مرغداری ها , به جای بستر حیوانات در دامداری ها, استفاده به عنوان سوبسترا در کشت قارچ, استفاده به عنوان الیاف در صنعت نساجی و الیاف آلی.
ورمی کمپوست
ورمی کمپوست حاصل فعالیت بیولوژیک نوعی کرم خاکی با نام علمی Eisenia fotida می باشد این جانور با تغذیه از مواد آلی موجود در طبیعت آن را به کود آلی مغذی تبدیل نموده به گونه ای که در حال حاضر این کود به عنوان یکی از غنی ترین کودهای آلی بیولوژیکی شناخته شده در دنیا کاربرد دارد. ورمی کمپوست در خواص فیزیکی , شیمیایی و بیولوژیکی خاک تأثیر بسزایی دارد . این کود اصلاح کننده خصوصیات فیزیکوشیمیایی و بیولوژیکی خاک بوده و علاوه بر وزن مخصوص کم ,فاقد هرگونه بو , میکرو ارگانیسم های پاتوژن باکتری های غیر هوازی , قارچ ها و علف های هرز می باشد . ورمی کمپوست علاوه بر قابلیت جذب آب با حجم بالا , شرایط مناسب جهت دانه بندی و قدرت نگهداری مواد غذایی مورد نیاز گیاهان را فراهم می نماید . ورمی کمپوست حاوی عناصر بسیار غنی به ویژه ازت بوده که به تدریج آنها را در اختیار گیاه قرار می دهد ( این نکته از نظر حاصل خیزی خاک بسیار پراهمیت است )این کود در مقایسه با سایر کودهای آلی دارای میزان عناصر اصلی غذایی بالاتری است . ورمی کمپوست علاوه بر عناصر ماکرو مانند ازت , فسفر و پتاسیم که در فعالیت های حیاتی گیاه نقش اساسی دارند حاوی عناصر میکرو مانند آهن , مس , روی و منگنز نیز می باشد . علاوه بر این با داشتن موادی مانند ویتامین B12 و اکسین عوامل محرک رشد گیاه را فراهم می آورند .
کرم های زباله خوار با تغذیه زایعات آلی آنها را تجزیه و دگرگون می نمایند . فرآیند هضم این کرم ها به تغییر سریع تر مواد آلی منتهی شده و کمپوست تثبیت می شود . نتیجه این عمل دستیابی به ورمی کمپوست با کیفیت بالا است که با بالاترین استانداردهای جهانی برابری می کند .ورمی کمپوست قابل استفاده در کلیه محصولات زراعی و باغی و گلخانه ای می باشد.
مهمترین فرآورده های محصولات سالم:
برنج سفید و برنج سبوس دار و سبوس برنج و شلتوک
برنج سفید: برنج خالص است ومخلوط با سایر انواع برنج نیست. از نظر کیفیت پخت مطلوب است . همچنین عاری از مواد مضراست که سلامت انسان را به مخاطره می اندازد.
این برنج راآبکش نکنید! در صورتی که پس از خرید مایل به پخت آن بودید چند ساعت درآب ونمک قراردهید.
برنج سبوس دار (یا برنج قهوه ای): برنج سبوسدار علاوه بر ویتامین های گروه Bحاوی کربوهیدرات نیز هستند.مواد غذایی حای کربوهیدرات دارای مقدار مناسب فیبر هستند.فیبر به عملکردمنظم روده وبه سلامت دستگاه گوارش کمک میکند.
ری کردن برنج سبوس دارکمتر از برنج سفید است.اما به افراد چاق یا بیمار پیشنهاد می شود که این نوع برنج را مصرف کنند.
سبوس برنج: سبوس برنج در سوپ به لعاب دار شدن آن کمک می کند ولی به علت حرارت قسمتی از ویتامین های خود را از دست میدهد.برای حفظ ویتامین ها در مراحل آخر تهیه سوپ سبوس را ه آن اضافه کنید.
شلتوک : یک سوم یک لیوان را شلتوک بریزید وبه آن آب سرد اضافه کنید ویک بار آن راتخلیه کنید. در نوبت بعد لیوان را از آب پر کرده واجازه دهید رای مدت 6-8 ساعت خیس بخورد وسپس محلول سرشار از ویتامین ها را مصرف کنید.
بهترین زمان تهیه در شب واستفاده در هنگام صبحانه است.تفاله آنرا به خاک گلدان خود اضافه کنید.برگزاری کارگاه های عملی "روز در مزرعه"
کارگاه های عملی "روز در مزرعه" با هدف آشنایی با محصولات سالم ومخاطرات آفت کش های شیمیایی طراحی شده است.
این کارگاه ها بصورت تور های یک روزه د محل تشکل درنا واقع در روستای سوته در طول فصل زراعی (اردیهشت تاپایان شهریورماه ) برگزار میگردد.
در این کارگاه امکان بازدید از مزارع ومراحل تولید محصول سالم وجود دارد.در ضمن پذیرایی در کارگاه با غذاهای محلی سالم خواهد بود.
F.F.S : Farmer Field School
مدرسه، مزرعه، کشاورز
در F.F.S سه عامل اصلی وجود دارد که نظارت می کند: مزرعه در اینجا بصورت یک آموزشگاه (مدرسه) است که کشاورز با انجام تحقیقات و کنکاش در آن به نتایجی برسد. این نتایج می تواند در زمینه های مختلف باشد: آفات و بیماریهای کشاورزی، نور، علف های هرز و .... تاریخچه مدرسه در مزرعه (F.F.S) : مفهوم مدرسه در مزرعه در اواخر دهه 1980 میلادی، اولین بار از کشور اندونزی شروع شد. زمانی که استفاده از سموم شیمیایی آفت کش بطور معمول در محصول برنج به عنوان مهمترین محصول غذایی این کشور مورد استفاده قرار گرقت، موجب بروز مشکلات جدید در شالیزارها و از بین رفتن دشمنان طبیعی آفات و طغیان آفت خطرناک زنجره قهوه ای گردید و تولید برنج به مخاطره افتاد. در چنین وضعیتی، نتایج تحقیقات به دولت اندونزی نشان داد که مصرف بیش از حد سموم شیمیایی آفت کش مهمترین عامل در به وجود آمدن این وضعیت شده، و لازم است تا مدیریت تلفیقی آفات برای بهبود وضعیت بکارگرفته شود. دولت اندونزی اقداماتی را به عمل آورد تا مدیریت تلفیقی آفات را توسعه دهد. این اقدامات شامل حذف یارانه سموم، ممنوعیت تعداد 56 نوع آفت کش مورد استفاده برای بکارگیری مدیریت تلفیقی آفات بود. چند سال بعد، کشورهای زیادی در قاره آسیا رویکرد مدرسه در مزرعه را برای محصول برنج و سایر محصولات تطبیق دادند. سازمان خواربار کشاورزی ملل متحد برای انجام این اقدام حمایت خود را شروع کرد. نتایج به حدی موفقیت آمیز بود که در اواخر دهه 1990 میلادی، رویکرد مدرسه در مزرعه توسط کشورهای آفریقایی، آمریکای لاتین و اروپای شرقی به کار گرفته شد. بدیهی است که هر کشوری باید این الگو را براساس ساختارهای اجتماعی _ اجتماعی و شرایط فرهنگی خود تطبیق دهد، اما اساس تفکر در کلیه کشورها مشابه است. مدرسه در مزرعه در داخل روستایی که کشاورزان کار و زندگی می کنند، سازماندهی می شود و این امکان را بوجود می آورد که کشاورزان بتوانند بطور مستمر یکدیگر را ملاقات کنند و فنون جدید را در مدیریت تلفیقی آفات با توجه به شرایط محلی آزمایش کنند. مدرسه در مزرعه متکی بر مزرعه است و برای یک فصل زراعی یعنی از بذر پاشی و نشاکاری تا زمان برداشت برای محصول زراعی و از اولین فعالیت بهار تا زمان برداشت محصول برای محصولات باغی به طول می انجامد. در طول فصل زراعی، گروه کاری مدرسه در مزرعه بطور مستمر یکدیگر را ملاقات می کنند، بسته به نوع محصول و شرایط مزرعه این ملاقات ها ممکن است هفته ای یک مرتبه و یا هر ماه 2 تا سه بار باشد. تحقیقات در مزرعه و یا گلخانه یکی از کشاورزان که در اختیار گروه قرار داده شده است، انجام می شود. این مزرعه محلی است گروه کشاورزان یکدیگر را بطور منظم ملاقات می کنند. این مزارع و یا قطعات تحقیقاتی، بطور مستمر توسط شرکت کنندگان مورد بازدید قرار می گیرد، وضعیت مزرعه تجزیه و تحلیل می شود و در مورد راهکار مناسب مدیریت در زمان و محل مطلوب تصمیم گکیری می شود. قطعات تحقیقاتی با مزارع مدیریت تلفیقی آفات و شیوه متعارف کشاورزان مورد مقایسه قرار می گیرد. اطلاعات اقتصادی و اکولوژیکی در طول فصل زراعی جمع آوری می شود و در پایان فصل زراعی ارزیابی جامع توسط گروه کاری مدرسه در مزرعه صورت می پذیرد. اصول مدیریت تلفیقی آفات و برنامه مستمر ملاقات در مدرسه در مزرعه: 1_ حفظ سلامت محصول. 2_ مشاهده و نظارت مستمر. 3_ حفاظت از دشمنان طبیعی آفات. 4_ کسب مهارت توسط کشاورزان به عنوان تصمیم گیرندگان در مزارع خودشان. 5_ تجزیه و تحلیل کشت بوم زراعی.
پنج اصل اساسی در شیوه مدرسه در مزرعه:
تولید محصولات از جنبه های اقتصادی، اجتماعی وزیست محیطی دارای اهمیت می باشد.
از نظر اقتصادی برای تولید کننده ومصرف کننده مناسب است. چون خالص است ومخلوط با سایر انواع برنج نیست .
از نظر کیفیت پخت مطلوب است.همچنین عاری از مواد مضراست که سلامت انسان را به مخاطره نمی اندازد. از نظراقتصادی هزینه های نهاده های شیمیایی کاسته می شود وچون بدون واسطه عرضه می شود. برای کشاورز و مصرف کننده مقرون به صرفه است .
از نظر ملی می تواند به حذف یارانه های متعلق به سموم شیمیایی کمک کند ویارانه ها را به سوی بهبود سلامت جامعه از طریق تولید محصولات سالم ،هدایت کند.
از نظر زیست محیطی مانع ازآلودگی خاک، آب ونابودی جانداران می شودکه منابع تامین کننده حیات انسان ها هستند.
مدیریت بهینه محصول
تولید محصول سالم نیازمند مدیریت مستمر کشاورزبر مزرعه است.برای کنترل عوامل خسارت زا در شیوه تولید برنج سالم ،علف های هرز از طریق کشت توام برنج با اردک کنترل می شود.اردک تقریبا" از کلیه علفهای هرز وآفات بدون وارد کردن خسارت به شالی تغذیه میکند.
فضولات آن بعنوان کود مورد استفاده گیاه قرار میگیرد که باعث حاصلخیزی خاک وافزیش عملکرد شالی وکیفیت محصول می شود.
اردک با بهم زدن گل ولتی شالیزار باعث تهویه خاک وتوسعه ریشه ها میشود که این عمل به سلامت کمک میکند.
بیماریها با بهبود شیوه کشت واستفاده از روش های مکانیکی،نصب تله ،پرورش ماهی در شالیزار و...کنترل میشوند.بنا براین هیچگونه سمی در این گونه شالیزارها استفاده نمی شود.
مزارع تحت شیوه IPMدارای شناسنامه هستند واین مزارع توسط مشاورین فنی در طول فصل نظارت می شوند.میزان محصول هر کشاورزبر اساس نوع رقم برنج ومساحت مزرعه مشخص است ونام کشاورزبر روی بسته های محصول نوشته میشودتا نظارت برشیوه تولید هر کشاورز به سادگی انجام شود.آیا می دانید که چرا برخی از مردم مصرف محصولات سالم را جدی نمی گیرند؟
چون از خطر پنهان برای سلامتی انسان خبر ندارند.
حال ما شما را با این خطرها آشنا می کنیم:
امروزه بیماری سرطان تبدیل به معضلی بزرگ برای سلامتی انسان گردیده و کمتر خانواده ای را میتوان یافت که از آن لطمه ندیده باشد. دانشمندان معتقدند که برخی داروها و سمومی که از اواسط صده میلادی گذشته برای مقاصد پزشکی و دفع آفات نباتی استفاده می شدند و یا هنوز می شوند، عامل اصلی این تبعات در زمان حاضر می باشند. این ترکیبات که آلاینده های آلی پایدار نام دارند، گرچه خدمات شایانی در کنترل آفات و ناقلین بیماریها (مالاریا) نموده اند، ولی بدلیل ایجاد اختلال در سیستم دفاعی جانوران و انسانها و در عین حال باقی ماندن طولانی مدت در طبیعت و بدن جانوران، بسیار خطرناک بوده و موجب عوارض جبران ناپذیر از جمله سرطان می شوند. از مهمترین این ترکیبات د.د.ت و سایر سموم کلره است. اینگونه ترکیبات آلی کلره در صنعت نیز با نام روغن های صنعتی (اسکارل) با خواصی خطرناک همانند آنچه در فوق گفته شد وجود دارند.
قابل توجه کشاورزان محترم و حتی خانه دارانی که از محصولات باغچه حیاط خود استفاده می کنند:
آلاینده های آلی پایدار کدامند؟
آلاینده ها آلی پایدار، ترکیبات سمی کلره هستند که اغلب آنها در سالیان گذشته به عنوان آفت کش در مزارع کشاورزی مورد استفاده قرار می گرفتند. این ترکیبات بدلیل پایداری زیاد در محیط زیست، تجمع در بافت های چربی موجودات زنده و نیز نیمه فرار بودن، منجر به پیامدهای بهداشتی و زیست محیطی خطرناک برای انسان و سایر موجودات زنده از جمله اثرات منفی بر روی جنین می شوند. بعلت فراگیر بودن این مشکلات، اقدامات و توافقات جهانی برای کنترل این ترکیبات آغاز گردید که نهایتا منجر به شکل گیری کنوانسیونی در استکهلم سوئد شد. از اهداف این معاهده که کنوانسیون آلاینده های آلی پایدار (POPS) نامگذاری شده است، عدم تولید این آلاینده های و جایگزینی شان با مواد کم خطرتر، کاهش و ممنوعیت مصرف، ممنوعیت واردات و صادرات، ازبین بردن مواد ذخیره شده از قبل و پاکسازی مناطق آلوده به آنهاست.
غذاهای ارگانیک
میوه و سبزی
غذاهای ارگانیک عبارتند از غذاهای حیوانی و گیاهی که در تولید آن از
سیستم های طبیعی استفاده شده و اصلاح ژنتیک و مواد شیمیایی شامل حشره کش،
قارچ کش، آفت کش و علف کش ها به کار نرفته باشد.
طرفداری از محیط زیست و آغشته نکردن مواد غذایی با مواد شیمیایی و
تهیه غذای پاک، از اهداف مهم در تولید غذای ارگانیک است، یعنی به هم نزدن
قوانین طبیعت و چرخه های حیاتی مثل چرخه آب، چرخه کربن و دنیایی عاری از
سم.
تاریخچه غذاهای ارگانیک
نخستین بار اشتاینر، اقتصاددان آلمانی در سال 1924 تحت عنوان اقتصاد
کشاورزی، غذاهای ارگانیک را مطرح کرد و در سال 1980 میلادی، کشورهای
اروپایی قوانین مربوط به غذا و کشاورزی ارگانیک را وضع کردند و در سال
1990 عنوان استانداردها برای محصولات پاک تدوین شد. 20 سال است که در
اتحادیه اروپا گواهی کشاورزی ارگانیک صادر می شود.
فرانسه اولین کشوری است که برای میوه ها و سبزیجات و غلات برچسب دولتی
با عنوان کشاورزی ارگانیک ارائه داد. اکنون استرالیا 84 درصد از اراضی
کشاورزی ارگانیک دنیا را داراست.
فواید غذاهای ارگانیک
بر اساس تحقیقات دانشمندان، سیب ارگانیک خوش طعم تر از سیب عادی است.
گوجه فرنگی ارگانیک 97 درصد آنتی اکسیدان بیشتری از نوع سنتی دارد. هویج
ارگانیک مزه بهتری دارد و نان حاصل از گندم ارگانیک کیفیت بهتری دارد.
- کودکانی که از شیرهای ارگانیک تغذیه شده بودند، کمتر دچار اگزما،
آسم و در نهایت آلرژی شدند و کاهش بروز سرطان در کودکان بعد از مصرف شیر
ارگانیک مشاهده شده است.
غذاهای ارگانیک ارزش غذایی بالاتر از نظر کلسیم، آهن، فسفر، منیزیم و ویتامین C دارند.
- شیر ارگانیک اُمگا – 3 بیشتری دارد.
- سیب و هلوی ارگانیک کیفیت بالاتری از نظر مواد مغذی دارند.
معیارهای تشخیص غذای ارگانیک:
- از مهم ترین شاخص های گیاهان ارگانیک این است که از 3 سال قبل، خاک
کشاورزی با فاضلاب آبیاری نشده باشد و فاقد فلزات سنگین مثل سرب و همچنین
فاقد کلرورپتاسیم باشد.
- در چرخه تولید مواد گیاهی از ترکیبات علف کش، حشره کش، قارچ کش، آفت کش، کود شیمیایی، جونده کش، لارو و تخم کش استفاده نشده باشد.
- اصلا ژنتیک، پرتودهی با اشعه ی گاما و یونیزان و مواد شیرین کننده و رنگ دهنده مصنوعی در آن بکار نرفته باشد.
- در تولیدات حیوانی (گوشت، شیر و تخم مرغ) نباید در زمان رشد حیوان
از هورمون BST گاوی (Bovine Somatotropin) و یا آنتی بیوتیک ها
(تتراسایکلین) و غیره استفاده شده باشد و باید خوراک و آب حیوانات کاملاً
از نوع ارگانیک باشد.
بیماری های ناشی از کشاورزی غیر ارگانیک یا سنتی و تاثیر آن بر سلامت انسان:
باقیمانده مواد شیمیایی(مثل سموم کشاورزی) که در تولید فرآورده های
گیاهی و حیوانی به کار می روند، مخاطراتی برای سلامتی انسان دارند. مثلا:
- نیترات و نیتریت ها باعث اکسید کردن هموگلوبین و تولید مت هموگلوبین و عدم کارایی کافی گلبول قرمز می شوند.
- نیترات و نیتریت ها پس از خورده شدن در معده انسان تولید نیتروز آمین می کنند که باعث ایجاد سرطان کبد و مثانه می شوند.
- بروز آسیب و نقص های مادرزادی و ژنتیکی، تولد نوزاد با وزن کم، سقط جنین، اختلال در عادت ماهیانه زنان و بلوغ زودرس.
- نوروتوکسین های موجود در سموم باعث ایجاد پارکینسون می شوند.
- آلودگی آب های زیرزمینی توسط نیترات های کودهای شیمیایی باعث افزایش
آلودگی غذاها و در نتیجه باعث افزایش بیماری های ناشی از نیترات ها می
شوند.
- کادمیوم فاضلاب جایگزین کلسیم شده و در نتیجه افزایش شکستگی استخوان و آسیب به سلول های مغزی را به دنبال دارد.
- 90 درصد قارچ کش ها، 60 درصد علف کش ها و 30 درصد آفت کش ها سرطان زا هستند.
توصیه ها:
- استفاده از کودهای طبیعی (کمپوست) یا حیوانی به جای کودهای شیمیایی در کشاورزی.
- استفاده از حشره کش های ارگانیک مثل اسید بوریک که پس از استفاده تجزیه می شوند.
- وضع قوانین و استانداردها برای کشاورزی سنتی و ارگانیک، و تعیین
استاندارد ADI (Acceptable daily intake) برای مقدار قابل قبول مواد
شیمیایی مورد استفاده در تولیدات کشاورزی، و باقیمانده سموم در فرآورده
های حیوانی و گیاهی برای اطلاع مصرف کنندگان غذاهای ارگانیک و همینطور
صدور برچسب غذای پاک (طبیعی) و سالم (Natural).
- گسترش کنترل بیولوژیک آفت ها به جای کنترل شیمیایی آنها؛ مثلاً
استفاده از تریکودرمین بر ضد قارچ های خاکزی در گلخانه ها، گذاشتن سبزی و
کاهو در آب خالی قبل از ضد عفونی برای خروج سموم موجود در آن ها (در
مواردی که مشکوک به سموم هستیم)؛ مصرف با احتیاط برخی میوه هایی که با
ترکیبات شیمیایی دارای benomil براق شده اند، (که حاوی ترکیبات سرطان زا و
بنزوات هستند) مثل: سیب های براق یا کشمش براق. همچنین عدم مصرف میوه جات
خرده شده و تغییر شکل یافته.
- حذف یارانه خرید سموم دفع آفات کشاورزی و اختصاص آن به کشاورزی ارگانیک و مبارزه بیولوژیک و طبیعی.
- عدم استفاده نامحدود از فرآورده های نفتی (کودهای شیمیایی و سموم ازته، فسفاته، نیترانه، اوراته ...) در تولیدات کشاورزی.
- عدم استفاده از فرآورده های اصلاح ژنتیکی شده در کشاورزی.
در صورت اصلاح بذرها و محصولاتی چون روغن کانولا، برنج ، گندم و... می
بایست با نصب برچسب آن را برای مصرف کننده مشخص کرد و صدور گواهی سلامت
برای محصولات دستکاری و اصلاح ژنتیک شده لازم است.
- توسعه کشاورزی گیاهی و دامی ارگانیک توسط مراکز تحقیقاتی کشاورزی
کشور و قیمت گذاری مجزا (بیشتر از قیمت محصولات کشاورزی سنتی) برای
محصولات ارگانیک تا برای تولید کنندگان آن صرفه اقتصادی داشته باشد.
نتیجه گیری:
با توجه به نیاز بشر و رشد روز افزون جمعیت و نیاز به افزایش تولیدات
کشاورزی، چاره ای جز استفاده از برخی سموم ضد آفات و کودهای شیمیایی
نداریم، اما می بایست به موازات تولید کمی محصولات، کیفییت آنها نیز مورد
توجه قرار گیرد تا به سلامت انسان لطمه ای وارد نشود. در حقیقت برای
استفاده بهینه از طبیعت، ما باید از قوانین آن پیروی کنیم.
دکتر رزا زاوشی - دکتر مصطفی نوروزی
متخصصین تغذیه و رژیم درمانی
اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین